در روزگاران قدیم یک تاجر بود. این تاجر قصد سفر به هندوستان را کرد. آمادگی سفر را گرفت. از خانم و فرزندانش پرسید که از هندوستان چه برایشان بیاورد. هرکدامشان هدیه های متفاوت خواستند. تاجر یک طوطیِ رنگارنگ، قشنگ و خوش صدا نیز داشت. این طوطی سخن گفتن را یادداشت سلطانِ سخن بود. طوطی آنقدر مشهور بود که تاجر او را در قفس طلایی نگهداری میکرد تا او را چیزی نشود و برایش ضرر نرسد. طوطی به تاجر گفت:«هرگاه دوستان مرا دیدی، سالم مرا به آنها برسان، حال مرا به آنها قصه کو و به آنها بگو که به من نصیحتی کنند«.
تاجر راهی هندوستان شد. پس از یک سفر طولانی به هندوستان رسید. در آنجا یک جنگل بود و در جنگل طوطیها را دید. او پیام طوطی را به آنها رسانید. به آنها گفت که طوطی اش از شما خواست تا او را نصیحت کنید. تاجر سخنش را تازه تمام کرده بود که ناگهان یکی از طوطی ها به لرزه آمد. سپس بیهوش شد و از شاخه درخت به پایین افتاد.
تاجر از این واقعه چیزی نفهمید. فکر کرد که طوطی مرده است، به همین خاطر جگرخون شد. تاجر که با دیدن این حادثه بسیار تعجب کرده بود، به راه خود ادامه داد و به هندوستان رسید. تجارتش را در آنجا تمام کرد و به خانه برگشت.
تاجرپس از رسیدن به خانواده اش تحفه های قشنگ و گوناگون آورده بود. به طوطِی دوستداشتنی اش، از طوطیهای هندوستان سالم آورد. تاجر اتفاقات را به طوطی قصه کرد و گفت، هنگامی که وضعیت او را به طوطی های هندوستان بیان کرد، یکی از طوطی ها بیهوش شد و به زمین افتاد.
وقتی طوطی گپهای تاجر را شنید، به لرزه آمد و خود را به زمین انداخت. تاجر بسیار جگرخون شد، فکر کرد که طوطی مرده است. او را از قفس بیرون کرد و در کنار پنجره گذاشت. ناگهان طوطی در هوا پرواز کرد. تاجر بسیار تعجب کرده بود.
طوطی در حالی که در هوا پرواز می کرد، با تاجر گفت : این نصیحتی بود که دوستانم به من کرده بودند. دوستان من به من پیام فرستادند که تقلید مرده را کنم تا از قفس نجات پیدا کنم. برای رهایی از قفس، چارۀ دیگر نداشتم.
نصیحت نیک بختان گوش گیرند
حکیمان پند درویشان پذیرند
